Alle opritten lopen af naar de straat. Dat is zo gepland, zodat de boel een beetje netjes blijft. Eugene heeft de woonwijk laten realiseren, het zorgvuldig van de tekentafel door alle stappen geloodst. En alles klopt gewoon, precies hoe hij het wilde.
Zo’n oprit is handig, een volle vuilcontainer zet je net wat makkelijker aan de weg en het ontmoedigd kinderen op de oprit te spelen. Na tientallen speelgoedautootjes verpletterd te zien worden trekken ze zich terug naar de achtertuinen. Daar doet dat niets af aan zijn straatbeeld, achter de hoge schuttingen mogen ze doen wat ze willen. Ook skateboards, kinderwagens en boodschappenkarretjes kan men niet op de oprit laten staan, die is zelfs te stijl om de auto op te parkeren, waardoor de meeste buurtbewoners hem netjes in de garage moeten zetten. Bij de auto’s die langs de straat staan slaat Eugene ’s nachts de zijspiegels eraf.
Nu heeft het gesneeuwd, de auto’s kunnen de garage niet uit en groepjes kinderen sleeën van de opritten af, recht de straat op. Eugene heeft de bak strooizout al klaar staan. Vannacht gaat hij op pad, maar tot die tijd googelt hij hoe hij zo veel mogelijk kan bijdragen aan de opwarming van de aarde.
