De deur zwiept hard open, de klink knalt tegen de muur aan en daardoor zwiept de deur meteen weer dicht. Heel even is er een glimp te zien van Chris. Haar koperkleurige haar steekt fel af bij haar verder zwarte outfit. ‘Godverdekut’ vloekt Chris. Tobi staat op van het bed. Hij loopt vlug naar de deur toe. ‘Wat ben je aan het doen?’ vraagt hij.
‘Ja gewoon,’ Chris heeft haar hand om haar pols geslagen en wrijft eroverheen. ‘Ik wilde een entrance maken.’
Tobi lacht en legt zijn hand op de schouder van Chris. ‘Dat is wel gelukt.’
‘Ja haha,’ zegt Chris. ‘Dit is natuurlijk niet wat ik bedoel.’ Ze trekt een beetje met haar onderlip.
‘Wil je het nog een keer proberen?’ vraagt Tobi plagerig. Zonder hem antwoord te geven loopt ze de kamer in, richting het raam. Ze houdt haar pols in het licht, er zit een rode plek die een beetje dik begint te worden. ‘Doe jij het maar,’ zegt ze.
‘Wat?’
‘Nou dat jij even een entrance maakt.’ Ze zit op de rand van zijn bed en wipt haar schoenen uit. Ze gaat languit op de dekens liggen en pakt een boek van de stapel op zijn nachtkastje. ‘Ik ben niets vermoedend aan het lezen.’ Ze slaat het boek middenin open en begint te lezen. Ze neuriet er zachtjes bij.
Tobias staat nog in de deuropening. Hij pakt de deurklink en doet de deur zo zacht mogelijk dicht. Op de gang denkt hij na. Het is te kort dag om een fanfare in te huren. Hij kijkt om zich heen en loopt de keuken in om inspiratie op te doen. Daar zet hij een roestvrijstalen vergiet op zijn hoofd als een soort helm. In de gang trekt hij een rode gebreide sjaal van de kapstok. Hij haalt diep adem, en duwt dan de deur open, waarbij hij de rode sjaal als een loper voor zich uitrolt. Hij zet een grote stap naar binnen. ‘Hier ben… ikkk,’ roept hij.
Chris kijkt op van haar boek. Ze knikt. ‘Ja,’ zegt ze, ‘fijn dat je er bent, want ik wilde je iets vertellen.’
